Το 55ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλλυ έχει ολοκληρωθεί, ενώ και το αντίστοιχο Πρωτάθλημα Ασφάλτου βαίνει προς ολοκλήρωση με τους Πρωταθλητές να έχουν ήδη ανακηρυχθεί.
Πρωταθλητής Χώματος και 55ος Πρωταθλητής Ελλάδας αναδείχτηκε ο Γιώργος Κεχαγιάς και Πρωταθλητής Ασφάλτου ο Γιώργος Αναπολιοτάκης.
Στα ράλλυ της Ελλάδας του 2019, απομονωμένοι από κάθε διεθνή διοργάνωση, χωρίς Ακρόπολις από φέτος και ποιός ξέρει μέχρι πότε, έχουμε δύο Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ράλλυ και δύο Πρωταθλητές. Μοναδικό φαινόμενο αν αναλογιστεί κανείς πως και οι ελάχιστες χώρες που έχουν δύο πρωταθλήματα, σαφώς διαφορετικής δυναμικότητας μεταξύ τους, όπως η Γαλλία ή η Ισπανία, προσανατολίζονται στη λύση του μικτού για τα επόμενα χρόνια. Για εμάς ο Πρωταθλητής Ελλάδος πρέπει να είναι ένας, αφού άλλωστε ένας γράφεται στην ιστορία και αυτόν πρέπει να θυμόμαστε. Λίγο μας απασχολεί αν αυτός προέρχεται από την άσφαλτο, το χώμα, ή συνδυασμό των δύο, αν και το πιο δίκαιο τελικά είναι το τελευταίο.
Η αλήθεια είναι πως το «κόμπακτ» Πρωτάθλημα Χώματος του 2019 προσέλκυσε μεγάλο αριθμό αγωνιζομένων που το ακολούθησαν πλήρως, δεν παύει όμως να είναι ένα «μίνι» πρωτάθλημα με μόλις τέσσερις αγώνες που δεν συγχωρεί το λάθος. Ένας πέμπτος αγώνας θα έπρεπε να υπάρχει και δεν αποτελεί δικαιολογία το γεγονός ότι «οι λέσχες δεν ζήτησαν…». Η διοργανώτρια αρχή είναι αυτή που αποφασίζει, είναι αυτή που θέτει τους κανόνες. Από την άλλη πλευρά, το πιο «Πανελλήνιο» Πρωτάθλημα Ασφάλτου δεν είχε ανάλογη δημοφιλία, με ελάχιστους αγωνιζόμενους να το ακολουθούν πλήρως, ενώ και φέτος την παρτίδα έσωσαν οι Κρητικοί που πήγαν σχεδόν παντού και κατέκτησαν και τους τίτλους.
Ζητούμενο πάντα είναι ο όσο μεγαλύτερος ανταγωνισμός κι αυτός προκύπτει από ένα πρωτάθλημα στο οποίο θα συναγωνίζονται οι καλύτεροι. Θα θέλαμε πολύ να δούμε τα R5 των φετινών πρωταθλητών Γιώργου Κεχαγιά και Γιώργου Αναπολιοτάκη να μάχονται μεταξύ τους, απέναντι στους επίσης Πρωταθλητές Σωκράτη Τσολακίδη, Γιάννη Μπαντούνα και Γιάννη Παπαδημητρίου.
Θα θέλαμε να «εγκατασταθεί» αγωνιστικά στην Ελλάδα ο Jourdan Σερδερίδης, να μπουν στη μάχη οι «ασφάλτινοι» Νίκος Καρπάνος και Λευτέρης Αλυγιζάκης, όπως και οι ωραίοι τύποι με τα δικίνητα ανεξαρτήτως επιφάνειας. Οι παντός εδάφους Ακράτοι, ο Πλάγος που το έχει ξανακάνει, ο Πανουργιάς που αν θέλει μπορεί, ενώ θέλουμε να βλέπουμε πιο συχνά τον Αναγνωστάκο και με κάποιο τρόπο να «λερωθούν» και οι Κτιστάκηδες. Ίσως έτσι επιστρέψουν οι Βελάνηδες, και ο τρελο-Yorgo, ενώ θα προκύψει πρόσφορο έδαφος για να εξελιχθούν νέοι ή λιγότερο νέοι όπως ο Roustemis Jr., ο Ισμαήλος ή ο “Backo” και δούμε κάποια στιγμή Έλληνα εκτός συνόρων. Ο Mr Cosmote κος Θεοχαρόπουλος είναι ζεστός και θα προβάλλει συμμετέχοντας ενεργά, ενώ και το κόσμημα του Βασιλάκη θα ακολουθήσει. 
Ότι καλύτερο για το θεατή αλλά και την προβολή του αθλήματος που απαιτεί μάχες και όχι Πρωταθλητές που τρέχουν χωρίς αντίπαλο. Με το κόστος να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για το εγχείρημα του «μικτού» και με εξαιρετικά πιθανή την απουσία του Ακρόπολις το 2020, υπάρχουν λύσεις ώστε αυτό να είναι προσιτό σε πολλούς.
Ένα συμμαζεμένο πρωτάθλημα 5 αγώνων μπορεί να προσελκύσει το ενδιαφέρον των αγωνιζομένων. Με γνώμονα το ότι οι ασφάλτινοι «πάνε χώμα» πολύ πιο δύσκολα από ότι το αντίστροφο κι επειδή τους θέλουμε όλους στο «παιχνίδι», η πλειοψηφία των ράλλυ του πρωταθλήματος θα πρέπει να στρέφεται προς την άσφαλτο, ώστε να τους δοθεί το κίνητρο να δοκιμάσουν. Τα Ράλλυ Κρήτης, Ηπειρωτικό και το διεθνές (;) Ράλλυ ΔΕΘ δεν μπορούν να απουσιάζουν από το πρόγραμμα για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με το επίπεδο οργάνωσης τους, την ιστορία τους αλλά και τη δυναμική των λεσχών που τα διοργανώνουν, όπως αντίστοιχα τα χωμάτινα Ολυμπιακό και Φθινοπωρινό.
Οι οδηγοί θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουν λόγο σε ένα τέτοιο εγχείρημα κι αν απαιτηθεί ισορροπία επιφανειών, ένας χωμάτινος αγώνας στη Φθιώτιδα μπορεί να προστεθεί. Για λόγους κόστους αλλά και ως κίνητρο για τα πληρώματα να δοκιμάσουν στην «απέναντι» επιφάνεια μπορούν να προσμετρούνται τα 4 καλύτερα αποτελέσματα του κάθε οδηγού στους 6 αγώνες, σε αυτή την περίπτωση.
Εννοείται πως για να είναι δυνατοί οι αγώνες του πρωταθλήματος θα μετρούν παράλληλα και στα αντίστοιχα Κύπελλα Χώματος ή Ασφάλτου, με τους «ιστορικούς» να δείχνουν φέτος το δρόμο. Τα κύπελλα θα συμπληρώνονται από 2-3 ράλλυ ή σπριντ με τα Ράλλυ Αχαιός, Αλμυρού και Κορίνθου να έχουν εγγυημένη θέση και να αποτελούν υποψήφια ράλλυ στο πρωτάθλημα, ενώ αντίθετα δεν έχουν θέση στο πρόγραμμα αγώνες με επικίνδυνα υψηλές μέσες ωριαίες ταχύτητες. Οι αμετάπειστοι λάτρεις αυστηρά της μία επιφάνειας, ή αυτοί που δεν έχουν τις δυνατότητες για τη «μετατροπή» θα βρουν τη θέση τους εκεί.
Ένα τέτοιο ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα θα φέρει κόσμο στο βουνό, δικαιούται της καλύτερης δυνατής προβολής και στόχος μας είναι να το υποστηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε περίπτωση που υλοποιηθεί. Ονειρευόμαστε, το ξέρουμε κι ας ελπίσουμε να μην ξυπνήσουμε απότομα με την ανακοίνωση των προγραμμάτων από την ΕΠΑ…
Αυτοί είναι οι 55 πρωταθλητές Ελλάδας στα ράλλυ:
2019 ΚΕΧΑΓΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
2018 ΜΠΑΝΤΟΥΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
2017 ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ
2016 ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
2015 ΚΥΡΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
2014 ΚΥΡΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
2013 ΚΥΡΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
2012 ΝΙΩΡΑΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
2011 ΚΥΡΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
2010 ΒΩΒΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
2009 ΒΩΒΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
2008 ΧΑΤΖΗΤΣΟΠΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2007 ΚΥΡΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
2006 ΚΥΡΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
2005 ΧΑΤΖΗΤΣΟΠΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2004 ΧΑΤΖΗΤΣΟΠΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2003 ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ
2002 ΘΕΡΓΙΑΚΗΣ ΜΑΚΗΣ
2001 ΒΩΒΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
2000 ΒΩΒΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
1999 ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
1998 ΚΥΡΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
1997 ΒΩΒΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
1996 ΚΥΡΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
1995 ΒΩΒΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΣ
1994 ΚΥΡΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
1993 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΩΣΤΑΣ
1992 “JIGGER”
1991 “JIGGER”
1990 “JIGGER”
1989 “JIGGER”
1988 “JIGGER”
1987 “JIGGER”
1986 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1985 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1984 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1983 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1982 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1981 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1980 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1979 ΜΟΣΧΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
1978 «ΣΙΡΟΚΟ»
1977 «ΣΙΡΟΚΟ»
1976 «ΣΙΡΟΚΟ»
1975 «ΛΕΩΝΙΔΑΣ»
1974 «ΛΕΩΝΙΔΑΣ»
1973 «ΣΙΡΟΚΟ»
1972 «ΣΙΡΟΚΟ»
1971 «ΛΕΩΝΙΔΑΣ»
1970 «ΣΙΡΟΚΟ»
1969 «ΛΕΩΝΙΔΑΣ»
1968 ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ ΤΖΩΝΥ
1967 «ΕΙΠΩΡΧ»
1966 ΖΑΛΜΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
1965 ΖΑΛΜΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
