Μπορεί οι ξένοι να μη μας τίμησαν με την παρουσία τους στο 41ο Ράλλυ Φθιώτιδος, ευθύνη καθαρά του promoter του θεσμού, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο αγώνας δεν ήταν Ευρωπαϊκού επιπέδου κι ένας από τους καλύτερους ασφάλτινους των τελευταίων ετών. Ειδικάρες, παλιές και νέες, οργάνωση επιπέδου Ακρόπολις, συναγωνισμός σε όλες τις κατηγορίες και αρκετός κόσμος κυρίως στις προσβάσεις στις οποίες οδηγούσε τους θεατές το άψογο site της ΑΛΑΛ. Οι υψηλές θερμοκρασίες τις ημέρες του αγώνα δεν προσφερόταν για να “κλειστεί” κάποιος στο βουνό, ούτε για περπάτημα μέσα στις ειδικές.

Στον αγωνιστικό τομέα δεν έχουμε να συμπληρώσουμε πολλά στο δελτίο τύπου της οργάνωσης με τους Αλυγιζάκη- Χατζηδάκη (Skoda Fabia R5) να καταφέρνουν το δύο στα δύο φέτος έχοντας να αντιμετωπίσουν και στους δύο αγώνες κορυφαία πληρώματα. Το μικτό Ιταλικό πλήρωμα της Somaschini και του Arena (Citroen C3 Rally2) τερμάτισαν πρώτοι στον αγώνα που προσμετρούσε στο TER, στον οποίο είχαν δηλώσει συμμετοχή 6 πληρώματα, οι Δ. και Μ. Κτιστάκης (Peugeot 306) κέρδισαν για ακόμα μια φορά την F2E και οι Κωνσταντινίδης- Κυπαρισσάς (Citroen DS3 R3T) να καταφέρνουν να κρατήσουν πίσω τους τα “δαιμονισμένα” 106 των Κρητικών Νικολιδάκη- Πετούση και Καφετζάκη- Ξάνθου. Στην κατηγορία Ν οι “μικροί” έκλεψαν την παράσταση με τους Κουτσοδήμο- Βλάγκα (Peugeot 106) να επικρατούν δίκαια των Αμαξόπουλου- Σταμέλου (Peugeot 106), ενώ στη C2 οι “νέοι” σε ηλικία και εξοπλισμό Κομνός- Κοντός (Renault Clio Rally3) ξεπέρασαν στην τελευταία ειδική που προσμετρούσε στο πρωτάθλημα τους “παλιούς” Περουλάκη- Σαρρή (Mitsubishi Lancer Evo VIII). Αξίζει να αναφερθεί πως την power stage του αγώνα για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ασφάλτου κέρδισαν οι Κουκέας- Πετρόπουλος (Ford Fiesta R5) που ολοκλήρωσαν τον “ελληνικό” αγώνα στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης πίσω από τους Γ. Και Β. Ακράτο (Skoda Fabia R5), ενώ δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί οι Ιταλοί δεν προσμέτρησαν στο πρωτάθλημα αφού πουθενά στην προκήρυξη δεν αναφέρεται ότι απαιτείται “registration” για συμμετοχή στο θεσμό.

Θα σταθούμε σε αξιομνημόνευτα για εμάς περιστατικά τα οποία “πλήγωσαν” το συναγωνισμό αλλά και αρκετά αγωνιστικά, αντιμετωπίστηκαν όμως υποδειγματικά από τους υπεύθυνους. Το πιο “τρομακτικό” ατύχημα ήταν αυτό των Ζάχου- Παναγιωτούνη που στην προσπάθεια τους να καλύψουν τα 8 δευτερόλεπτα της διαφοράς του πρώτου σκέλους από τους Αλυγιζάκη- Χατζηδάκη, βγήκαν από το δρόμο σε μια γρήγορη αριστερή μετά την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Οίτη, με αποτέλεσμα η ασπρόμαυρη Citroen C3 Rally2 να καταλήξει παραμορφωμένη βαθιά στον γκρεμό… Το πλήρωμα μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Λαμίας για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, ενώ στη συνέχεια ο οδηγός διακομίστηκε σε νοσοκομείο των Αθηνών για περαιτέρω εξετάσεις. Θα σταθούμε στην αυτοθυσία του κριτή στο συγκεκριμένο σημείο, του άνθρώπου των ράλλυ Νίκου Αλεξίου που “βούτηξε” κυριολεκτικά στον γκρεμό για να προσφέρει στους άτυχους αγωνιζόμενους όποια βοήθεια μπορεί και του αξίζουν συγχαρητήρια, όπως συγχαρητήρια αξίζουν σε όλους αυτούς τους αφανείς ήρωες που φροντίζουν για την ομαλή διεξαγωγή κάθε αγώνα.

Ατύχημα είχαν και οι πρωτοπόροι της F2 στο ξεκίνημα Πλάγος- Ρέντης (Peugeot 208 Rally4) στην Υπάτη, οι διεκδικητές του βάθρου της F2E Παρασκευαΐδης- Σαρητσόγλου (Peugeot 306) και Περάκης- Κουρουγκιαούρης (Peugeot 206) στον Μπράλο ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές. Ακόμα ένα πλήρωμα που θεωρούνταν από τα φαβορί για μια καλή επίδοση, οι Χατζημάρκος- Τσαούσογλου (Renault Clio Rally3) δεν κατάφεραν να εκκινήσουν στον αγώνα λόγω εξόδου που είχαν στο shakedown της Παρασκευής. Η γενική δοκιμή πριν τον αγώνα ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία και μεγάλη συμμετοχή, αφού σχεδόν τα μισά πληρώματα δοκίμασαν τα αγωνιστικά τους σε “ασφαλές” περιβάλλον πριν το ράλλυ. Στους άτυχους δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε τους πρωτοπόρους μέχρι την 3η ειδική Αυγερόπουλο- Γιαβάση (Citroen Saxo Kit Car) οι οποίοι στα τελευταία μέτρα της δεύτερης Μοσχοκαρυάς “έχασαν” τις ταχύτητες του αγωνιστικού τους, μη καταφέρνοντας να επισκευάσουν το Saxo για να καταφέρουν να φτάσουν στην Υπάτη, παρά τη συγκινητική προσπάθεια τόσο του πληρώματος, όσο και των συναθλητών τους Β. Καραθανάση- Κ. Καραθανάση και Μπαξεβανάκη- Γεροθανάση που σταμάτησαν να βοηθήσουν το άτυχο πλήρωμα.

Ακόμα καλύτερος θα ήταν ο αγώνας αν και η τελετή των απονομών ήταν αντίστοιχου επιπέδου, τόσο από πλευράς οργάνωσης, όσο και εμφάνισης των βραβευθέντων. Ελαφρυντικό η πολλή ζέστη την ώρα των απονομών αλλά σίγουρα η ΑΛΑΛ μπορεί πολύ καλύτερα.

Θέλουμε να ξαναδούμε έναν ασφάλτινο αγώνα σαν το 41ο Ράλλυ Φθιώτιδος, με ή χωρίς TER, με ή χωρίς ξένες συμμετοχές, με εξαίρεση τη συμπαθέστατη Ιταλίδα που όλοι θα θέλανε να ξαναδούνε σε ελληνικό αγώνα. Η φύση της περιοχής είναι πολύ όμορφη και οι ειδικές ιδιαίτερα απαιτητικές, με έναν διήμερο αγώνα 140 αγωνιστικών χιλιομέτρων να θυμίζει λίγο τα “παλιά” ράλλυ που πολλοί αναπολούν με την πρώτη ευκαιρία. Και του χρόνου!